Q&A sportfotografie met Pim Ras

Cameranu

7 maanden geleden

Welkom bij deze Q&A! Ik ben Pim Ras, een gepassioneerde sportfotograaf. Tijdens de Olympische Spelen van 2024 beantwoord ik al jullie vragen over sportfotografie. Laten we erin duiken en de wereld van sportfotografie verkennen!

Als je weer opnieuw zou beginnen met sport fotografie. Hoe zou je het dan aanpakken?

Als ik in 2024 opnieuw zou beginnen met sport fotografie, zou ik bij een amateurclub beginnen. Bij een amateurclub heb je namelijk altijd toegang tot alle velden. Je kunt overal gaan zitten waar je wilt, wat je de mogelijkheid biedt om je stijl te ontwikkelen. Zo kun je uiteindelijk naar een professioneler niveau doorgroeien.

Als je zou moeten kiezen tussen een wedstrijd of het portretten van een atleet wat zou je dan kiezen?

Het fotograferen van een wedstrijd en het geposeerd fotograferen van een atleet zijn twee verschillende dingen. Bij het fotograferen van een wedstrijd registreer je wat er op dat moment voor je lens gebeurt. Bij het poseren van een atleet ben je bezig om de atleet te regisseren en tegelijkertijd de actie vast te leggen.

Hoewel beide vormen van fotografie hun charme hebben, zijn ze totaal verschillend. Bij sportfotografie tijdens een wedstrijd ben je constant gefocust op het moment. Bij het fotograferen van een atleet kun je de atleet zelf positioneren, bepalen waar hij moet lopen en het licht instellen. Beide vormen hebben hun voordelen en zijn even leuk om te doen.

Hoe weet je waar je moet gaan staan?

Het mooie aan sportfotografie is dat je het geluk moet hebben om op de juiste plek te zitten en op dat moment het vakmanschap moet hebben om een goede foto te maken. Zelf zit ik bij voetbal altijd aan de zijkant of naast het doel op de zestienmeterlijn, omdat ik graag het doelpunt wil vastleggen.

Bij grote evenementen, zoals het EK voetbal, is het belangrijk om te weten waar de spelersvrouwen zitten. Als je weet waar zij zijn, kun je voorspellen waar de spelers naartoe rennen om te juichen na een doelpunt. Daar moet je altijd op letten.

Wat zijn de juiste instellingen voor sportfotografie?

Er zijn twee soorten sportfotografie: de fotografie waarbij je het moment wilt vastleggen en de fotografie waarbij je de snelheid wilt tonen. In mijn werk, waar het vaak om het moment gaat, kies ik vaak voor een hele snelle sluitertijd. Dit betekent een sluitertijd van bijvoorbeeld 1/2000e seconde, waarbij het diafragma minder belangrijk is en ik vaak gebruik maak van een diafragma van f/2.8 of f/4.

Als je daarentegen de snelheid van een schaatser of fietser wilt laten zien, kun je kiezen voor een sluitertijd van bijvoorbeeld 1/30e seconde en de camera meetrekken. Hierbij is het diafragma vaak wat kleiner.

Bij mij draait het om het bevriezen van het moment met de snelste sluitertijd. Dit kan variëren van 1/2000e tot zelfs 1/8000e seconde, bijvoorbeeld bij roeien of zeilen. Met 1/8000e seconde kun je de waterdruppels prachtig vastleggen als ze door de lucht vliegen.

Hoe zorg ik dat ik goed scherpstel?

Voor mijn autofocus gebruik ik vaak het middelste scherpstelpunt. Ik heb mijn camera, meestal een Canon R3, vaak op de servo-stand staan met het rode puntje in het midden, zodat ik de controle behoudt over wie ik scherp wil hebben. Als er meerdere mensen op me af komen lopen, richt ik het rode puntje op het middelste scherpstelpunt.

Met de nieuwste camera's is er tegenwoordig ook oogherkenning. Dit stelt je in staat om bijvoorbeeld op het oog van Femke Bol scherp te stellen, waarbij de camera haar blijft volgen, zelfs als ze iets uit het centrum van het beeld beweegt. Toch vind ik het prettig om de controle over de scherpte te behouden. Daarom werk ik meestal met één scherpstelpunt, het rode scherpstelpunt, en plaats dit vaak in het midden van het beeld.

Hoe kan ik het beste onderwaterfoto's maken?

Bij de Olympische Spelen zie je vaak prachtige onderwaterfoto's van zwemmers. Hoe worden die foto's gemaakt? Fotografen gaan in een duikpak 's ochtends het zwembad in en bevestigen een camera onder water. Ze bedienen deze camera op afstand vanaf de zijkant met een joystick en maken zo foto's van onderaf.

Voor een eenvoudige fotograaf zoals ik is de enige mogelijkheid om een foto onder water te maken als er een luik in het zwembad aan de zijkant zit waar ik mijn lens tegenaan kan zetten. Maar zulke posities zijn meestal alleen voor de grote persbureaus weggelegd.

Heb je een voorkeur voor handmatige- of automatische scherpstelling?

Vroeger begon ik in het tijdperk van de handmatige scherpstelling. Dat betekende dat je met de hand moest scherpstellen, en ik was al blij als het gelukt was. Bovendien werkte ik toen nog met film, niet met digitale camera's. Toen autofocus en digitale fotografie opkwamen, opende dat een hele nieuwe wereld voor mij.

Tegenwoordig zou ik niet meer zonder autofocus kunnen werken, hoe gek dat ook klinkt. Autofocus is nu de norm, en ik ben erg blij met de mogelijkheden die autofocus en digitale fotografie bieden.