Productreview Canon EOS C400 videocamera

7 maanden geleden

Als Canon-gebruiker ben ik altijd nieuwsgierig naar nieuwe ontwikkelingen binnen de C-lijn. In deze blog test ik, Jelle Maarten, de Canon EOS C400. Met zijn fullframe sensor en nieuwe features belooft deze camera een interessante upgrade te zijn voor wie al werkt met Canon C70. Lees verder om te ontdekken hoe de C400 zich in de praktijk houdt.

Bekijk de Canon C400 videocamera

Verwachtingen van de camera

Ik was behoorlijk enthousiast toen ik werd gevraagd of ik misschien een Canon C400 wilde testen. Hoewel ik ergens wel wist dat het "gewoon een Canon" zou zijn, is een nieuwe toevoeging aan de C-lijn altijd welkom, vooral met de transitie naar fullframe bodies én een nieuwe mount. Nou ja, nieuw... Ik draai inmiddels al mijn producties op Canon C70’s, waardoor de RF-mount geen mysterie meer voor me is. De body en sensor daarentegen waren echt de dingen waar ik nieuwsgierig naar was.

Het was ook zeker geen straf om de nieuwe Canon RF 24-105mm f/2.8L objectief eens goed te kunnen testen. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik Canon glas, net als dat van Sony en Nikon, doorgaans wat saai vind. Maar het bereik, op f/2.8, met stabilisatie én fullframe? Daar kon ik alleen maar enorm nieuwsgierig van worden. Voor de test had ik mijn goede collega Hugo van Gelder, een doorgewinterde Canon C300-gebruiker, uitgenodigd om mee te testen.

Mijn eerste Indruk

De camera voelt aan als een vierkante Canon C300, met vrijwel hetzelfde gewicht en de bekende textuur op de body. Ook het navigeren door de menu’s gaat inmiddels als een tweede natuur. Ik heb mijn Canon C70’s uitgebouwd met rods, V-mount plate en een externe monitor, waardoor het gewicht al snel overeenkomt met dat van een Canon C300 met V-mount pack. De top handle voelt ook typisch Canon aan en alle knopjes klikken vertrouwd hetzelfde.

Het zijn de kleine dingen die deze camera echt laten aanvoelen als "een nieuwe Canon". Vooral het feit dat er meer knoppen op de body en de side-handle zitten, maakt de camera prettiger in gebruik. De nieuwe schermbevestiging is een welkome verbetering, al was ik een tikje teleurgesteld over de grootte van het scherm. Het lijkt een kosten kwestie te zijn, maar de LCD heeft hetzelfde formaat als dat van de Canon C70, terwijl de behuizing die van de C300 is. Hierdoor vallen de zwarte randen wel erg op en voelt het scherm wat klein aan voor een camera van dit formaat.

Gelukkig heeft Canon besloten de kabelaansluiting met USB-C uit te rusten. Dit biedt veel potentieel voor derde partijen om beeldschermen uit te brengen met volledige touchscreen-functionaliteit, waar ik enorm naar uitkijk.

Canon EOS C400 in de praktijk

De camera ligt prettig in de hand. Ik vermoed dat ik de top handle vrij snel zou vervangen, maar dankzij de mounting-opties aan de bovenkant kan dat makkelijk en goed. Met de Canon RF 24-105mm lens is de camera iets zwaar aan de voorkant, maar dat kun je eenvoudig corrigeren met een V-mount plaat. Het geheel blijft dan super compact, waardoor het eenvoudig is om in kleine ruimtes te werken.

Doordat alle knoppen nu aan de linkerkant zitten, kun je overal snel bij. Dit maakt het aanpassen van instellingen nog gemakkelijker dan bij een Canon EOS C300 en de hoeveelheid knoppen maakt het werken prettiger dan met een Canon EOS C70.

De 24-105mm f2.8 RF lens is in de praktijk een fantastische lens. Het feit dat je de optie hebt voor geen hard-stops op je diafragma is super welkom, de zoom en focus voelen hierdoor soepel en foutloos. Ik maak veel werk wat in de hoek zit van een (mini)documentaire, waar ik als single operator alles vastlegt. In een situatie waar je flexibel moet zijn, is deze lens alles wat je dan zoekt. De stabilisatie in de lens, in combinatie met de sensor stabilisatie in de Canon C400 zorgt ervoor dat je op 105mm moeiteloos iemand kan blijven volgen.

Hugo en ik moesten natuurlijk het dynamisch bereik testen, omdat de Canon EOS C400 geen dual sensor readout heeft. Tot onze verbazing ontdekten we dat de Canon EOS C400 ten opzichte van de Canon EOS C300 en Canon EOS C70 een betere high-light rolloff heeft, terwijl de schaduwen op een zonnige dag nog steeds vol detail zitten. Bij onderbelichting bleek de Canon EOS C300 iets beter om te gaan met schaduwen, maar de Canon EOS C400 presteerde duidelijk beter dan de Canon EOS C70.

En dan de grote verrassing: de Triple Native ISO. Het is heel handig om drie varianten te hebben, al vraag ik me af hoe vaak ik de 3200-stand zal gebruiken. Ik werk af en toe met een Sony FX6 en was blij verrast te zien dat de Canon EOS C400 met gemak het beeldniveau haalt wanneer je overschakelt naar 12800 ISO. ’s Avonds filmen is vaak een uitdaging met een Canon EOS C70, maar dat probleem verdwijnt bij de Canon EOS C400 met één klik.

Conclusie van de Canon C400

Als je een Canon EOS C70-gebruiker bent die zijn set heeft uitgebreid met bijvoorbeeld een V-mount adapter, is de Canon EOS C400 een fantastische upgrade, zowel op het gebied van beeldkwaliteit als gebruiksgemak. De camera voelt aan als een mix tussen de C70 en de C300, met toekomstbestendige features zoals USB-C-connectoren en een fullframe sensor.

Voor de winterharde Canon EOS C300 Mark III-gebruiker zal een upgrade waarschijnlijk een zorgvuldige overweging vereisen. Hoewel de Canon EOS C400 goedkoper is dan de Canon C300, is de fullframe sensor de enige upgrade die echt een merkbaar verschil zal maken, tenzij je veel met lowlight werkt. In dat geval zijn de hoge ISO-waarden van de C400 bijzonder welkom en functioneel.

Als Canon-gebruiker ben ik blij te zien welke richting Canon met deze camera inslaat. Het lijkt erop dat Canon een inhaalslag maakt op het gebied van toekomstbestendigheid en dat is een positieve ontwikkeling. Ik heb mijn besluit inmiddels al genomen: er staat een Canon EOS C400 klaar in mijn winkelmandje.